کنیه ها و القاب در قرآن

اَبولهب: کنیه شخصی به نام عبد العزّی بوده است که قرآن او را بدین نام مورد نکوهش قرار داده است و غیر از این مورد کنیه ی دیگری در قرآن نیامده است.

اِسرائیل: لقب حضرت یعقوب و معنی آن عَبدُالله (بنده خدا) یا سَرَی الله است (چون وقتی هجرت کرد شبانه راه پیمود).

بَنی اسرائیل: لقب یهود است.

ذُوالقَرنَین: لقب یکی از مردان خداست.

مَسیح: لقب حضرت عیسی است و معنی آن به قولی صِدّیق و به قولی این است که هیچ بیماری را مسح نکند مگر آنکه خوب شود.

اِلیاس: به قولی لقب حضرت ادریس است.

ذُوالکفل: می گویند لقب الیاس است و به قولی لقب یَسَع و یا لقب یُوشَع و یا زکریا .

نوح: که نامش عبد الغفّار بوده از پیامبران بزرگ الهی است که لقبش نوح می باشد.

فرعون: لقب هر یک از پادشاهان مصر بوده است.

تُبَّع: لقب پادشاهان یمن بوده است.