آواي قرآن و آرامش دل‏ها

آدمي به عنوان پيچيده‏ترين موجود، داراي نيازهاي متعدد و متنوعي است. او سراپا نيازمند آفريده شده و همه‏ي زندگي او را نياز دربرگرفته، و دين گل سرسبد نيازهاي اوست. ريشه‏ي احساس به دين، ژرف و عميق است واين احساس يك وابستگي مطلق است. به ديگر سخن، انسان گرايش و كشش‏هاي دائمي به سوي آفريدگار خويش دارد و زمزمه‏ها، طلب‏ها، راز و نيازهايش نيز برخاسته از آن كشش‏هاست. عبادت تجلي خواست روحي بشر است و منظومه‏ي عبادات نيز شكل دادن و قالب ساختن براي آن حقيقت و تجلي فطري است كه در عمق فطرت انسان وجود دارد. آدمي قادر نيست از قلمرو راز و نياز بگريزد، انسان ممكن نيست كه خود را نيازمند خداوند احساس نكند. اگر احساس كرد كه در زندگي او خدايي نيست، مثل مگس‏هاي خشك پاييزي مي‏شود كه به محض اين كه به شيشه مي‏خورد، بي‏صدا مي‏ميرد. يكي از نيازهاي بشر، گوش دادن به كلام خداوند است.